Nasze prace - Poezja

Twoje paranoje

Wstawać, gdy
sen nie wyśnił się do końca,
dzwonić o dziwnej godzinie
do niewiadomokogo
i perlić śmiech
pomieszany ze łzami.
I znowu śnić -
tak głupio, tak naiwnie,
i myśleć,
że na pewno się sprawdzi.
A rano
uciec przed dniem,
wejść w mgłę i zaspać,
uzgodnić z poduszką
przyczyny rozpaczy,
ustalić plany,
zweryfikować nadzieje.
Potem skulić się w kącie
i czekać nocy...
z modlitwą o przedwczoraj.