Galeria SCENA

Nasze prace - Poezja

Autor: Ponura
Tytuł: Hominem quaero
Chmury spowiły polanę…
Głazy zakrywające doliny…
I my kroczący przez morze….
Czy krzyczeć powinniśmy w tej burzy?
………
Patrzę w twe oczy człowieku…
Dary przedwieczne utracone…
Nic już w Tobie ludzkiego…
…..
Kim jesteśmy w tej dżungli?
Wpatrując się w pustkę beznamiętną….
Trwamy w przestrzeni zranionej…
….
Łokieć mamy już na przeproście…
Twarze obolałe ze strachu…
Kim jesteśmy w tym świecie!?
….
Z Nieboskłonu czystość nas wzywa…
Z oddali niedosiężnej woła nas Ktoś po mieniu….
Nadzieja okrutna zawodzi….
…..
Lecz dalej słyszymy swe imię…
Dalej widzimy czystość…
Uparcie próbujemy jej dotknąć…
….
Upadając wstajemy…
Nie widząc dostrzegamy najwięcej…
Nie słysząc usłyszeliśmy wszystko…
….
Talitha Kum…
I wszystko stało się piękniejsze…
Bo słowo przeszyło nasze wnętrze…
…..
Jasność rozbłysła nad polaną…
Głazy utworzyły dolinę…
I my kroczymy przez morze…
Patrząc w oczy Człowiecze,
widzimy najwięcej……


Zostaw swój komentarz
Nick:
Komentarz:

 
2016-02-14 22:44:39
Ponura
Ludzie nie mogą być ludźmi... przez rany, zranienia, ból, krzywdę... Czy dziecko rodzi się złe? Nie. to świat rani nas dotkliwie, że stajemy się źli. Uważam, że to kwestia zranień i krzywdy. Nikt nie jest zły z natury...
2015-02-25 21:30:30
Zack
Dlaczego ludzie nie mogą po prostu być ludzmi? Nienawiść, zazdrość, chęć zemsty, zawiść królują, ale nie zwyciężą. Człowiek dobry odnajdzie drugiego dobrego, czlowiek zly.. znajdzie tylko najgorsze zakamarki swojej nieziemskiej egzystencji i tyle po nim :)