Nasze prace - Proza

Będąc wiecznie uwięzionymi w ludzkich umysłach…
Idziesz? Moim zdaniem bardziej stoisz… Ale ty i tak uparcie będziesz wierzył ze idziesz...
Widzę Cię dzień w dzień w mym wyimaginowanym świecie…
Widzę…
Stoisz a twoja wyobraźnia próbuje pchnąć Cię do przodu… nie martw się nie jesteś jedyny… nie tylko ty masz wrażenie że idziesz… już za niedługo zaczniesz się cofać… jak wszyscy… Wierząc ze wszystko, co Cię otacza należy do Ciebie… będziesz ślepo wierzył, że wszystko dookoła jest tylko i wyłącznie zależne od Ciebie…
Człowiek…
Tak… dumna nazwa, nadana przez Boga… To ona czyni z Ciebie najpotężniejszego, najinteligentniejszego, dwoma słowami „Pan Świata”…
Dążysz do autodestrukcji! W pogoni za papierowym szczęściem… w coraz to nowszych i droższych cuchach… z myślą o sławie i karierze…
Ty człowiek… zero doskonałe…
Biegniesz… a my ludzie tacy sami ja ty, dotrzymujemy Ci kroku… próbując być innymi niż ty… ponosimy straszliwa klęskę… Dlaczego mimo naszej wiedzy i dystansu nie potrafimy być inni?... Boimy się… Boimy się, że nazwą nas słabeuszami, nudziarzami i świrami… Podporządkowujemy się… i zaczynamy żyć i oceniać takich samych ludzi jak my… pustych i bezwartościowych…