Nasze prace - Poezja

Czemu tak ciebie nienawidzę
Patrząc ci w oczy tobą szydzę
Milczenie co twe usta trawi
Goryczą życia siebie dławi

Ciało choć młode gnije starczo
Dusza wyryta myślą martwą
Wzrok tępy niczym oczy krowy
Jad sączy trzewia twojej głowy

Krew co zalewa twoje dłonie
W pociętych żyłach życie tonie
Na twarzy uśmiech bez krzty trwogi
Spokój otacza ciebie błogi

Trumna z łomotem się zamyka
Niełatwe życie nieboszczyka
W ciemności robak ciało wchłania
Nie budzisz we mnie pożądania

I tylko czasem lęk nachodzi
Kiedy uśmiercam świat twój wrogi
Że patrząc na cię siebie widzę
I to nie ciebie nienawidzę

Bo łatwiej jest zło widzieć w innym
By gładko poczuć się niewinnym
Zbawcą chorego świata zostać
Nie wiedząc że to z lustra postać