Nasze prace - Poezja

pamięci Edwarda Stachury i Edwarda Żentary i..ich wspólnej już...\" gałązce jabłoni \"...

**********************************

poniżej wszelkich poziomów
-moje credo
czarną chmurą zasnuć niebo

dno rozpaczy ci pokazać
bezsennością sen zamazać

w gardle stanąć świeżą ością
rozpieścić obojętnością

w szklankę nalać wódki mocnej
ukryć w cieniu lampki nocnej

rozkochać w niemocy sile
nie puścić..ani na chwilę
z ramion ciasnych poplątania
dnia i nocy…

może wreszcie z dachu skoczysz!

albo chociaż się powiesisz
na pętelce od guzika
w moim płaszczu
widzisz???
znikam…

a ty nagle
chciałbyś wrócić
jeszcze jeden złapać oddech
nie pozwalam
jakbym mogła?
wiesz …
że czułabym się podle
zostawiając cię samego
znów ze sobą

znów byś wstawał lewą nogą
i pigułek nie chciał łykać
co mi ślepia wypalają
i nas …
- w sobie rozkochanych-
rozłączają

wybacz miły
nie odejdę
usta nasze
pierwszy raz zapłoną jeszcze

zanim w czereśniowym sadzie
w płucach..zamknę Ci powietrze
bezpowrotnie

zanim śladem pozostaniesz
w tamtym oknie

zanim poznasz
jaka siła we mnie... niesłychana
jaka ze mnie Ciemna Lady
Wielka Dama