Nasze prace - Poezja

Antiope

Nie mając nic
miała wszystko -
ciało kobiety,
piękne włosy,
i tę miękkość.
Ale tam,
na zimnej poduszce
zostawiła
swe rude loki
i przestała czuć.
Dosięgła ją
jego władza,
więc skuliła się,
zmartwiała
w oczekiwaniu,
aż on ją całą
posiądzie.
Zostawiła go jednak -
w tej promieni jasności
złowrogiej,
pomyślała nagle
i o łuku,
i o strzałach.

Walcz Antiope !
Odbierz mu
władzę nad sobą,
swoje loki
i wiarę,
nie żałuj
tej jednej róży,
którą ci zabrał.